கடவுளை நம்புவோருக்கு ஒரு சவால் 3

 

நண்பர் விவேக்,

உங்களின் பல பின்னூட்டங்களுக்குப் பிறகு தாமதமாக பதிலளிக்க நேர்வதற்கு வருந்துகிறேன். எழுதுவதை விட வேறு அலுவல்களுக்கு முதன்மை அளிக்க வேண்டிய தேவை இருப்பதால் தவிர்க்க இயலவில்லை. 

உங்களின் பல பின்னூட்டங்களின் கருத்தை தொகுத்தால் அது அறிவியல் குறித்தும் தத்துவம் குறித்துமான குழப்பத்துக்கே இட்டுச் செல்கிறது. தத்துவம் என்பதை அறிவியலுக்கு அப்பாற்பட்டதாக புரிந்து கொள்வதில் இருந்து தான் மேடா பிசிக்சின் அடிப்படை தொடங்குகிறது. நீங்கள் கூறும் விழிப்புணர்வு கொண்ட ஆற்றல் என்பதை என்ன அடிப்படையின் கீழ் வகைப்படுத்துவீர்கள்?

நாம் இந்த கருத்துப் பரிமாற்றத்தை கடவுள் எனப்படுவது மெய்யா? பொய்யா? என்பதிலிருந்து தொடங்கினோம். ஒரு புரிதலுக்காக இப்படி வைத்துக் கொள்வோம், கடவுள் எனும் நிலை ஐயமான ஒன்று. இதற்கான தெளிவை எந்த அடிப்படையில் தேடுவது? இதில் என்னுடைய நிலைப்பாடு அறிவியலின் அடிப்படையிலேயே தேட முடியும் என்பது. ஏனென்றால் உலகின் அனைவரும் அறிவியலின் அடிப்படையிலேயே தங்களின் அனைத்து விளக்கங்களையும் பெறுகின்றனர்.  அவர்கள் கடவுளின் இருப்பை ஏற்றுக் கொள்ளும் ஆத்திகர்களானாலும், கடவுளின் இருப்பை மறுக்கும் நாத்திகர்கள் மற்றும் கம்யூனிஸ்டுகள் ஆனாலும் அனைவருக்கும் அறிவியலே அனைத்துக்குமான அடிப்படையாக இருக்கிறது. ஆனால் ஆத்திகர்கள் மட்டும் கடவுள் குறித்த விளக்கங்களின் போது மட்டும் அறிவியலை விடுத்து அறிவியலுக்கு அப்பாற்பட்ட ஏதேதோ நிலைகளில் தங்கள் அடிப்படைகளைக் கொள்கிறார்கள். ஆக, கடவுள் எனும் இடம் தவிர ஏனைய இடங்களின் காணாமல் போய்விடுகின்ற ஒன்றை, கடவுள் என்ற ஒன்றுக்காக மட்டுமே இயங்கும் ஒன்றை பொதுவான அடிப்படையாக கொள்ள முடியுமா? இது ஏன்? எப்படி சரி?  என்று சிந்திக்க வேண்டிய இடத்தில் இருக்கிறோம்.

அறிவியல் என்பது அறிதலுக்கு உட்பட்டது அதாவது சோதனைகளுக்கு உட்பட்டது. ஆத்திகர்கள் எல்லாவற்றுக்கும் மூலமாக தாங்கள் கருதும் கடவுளை சோதனைக்கு ஆட்படுத்த விரும்புவதில்லை. அல்லது, சோதனைக்கு ஆட்படுத்தினால் கடவுள் காணாமல் போய்விடும் எனக் கருதுகிறார்கள். அதனால் அதன் இருப்பை ஏதோ ஒரு வழியில் மறுக்க முடியாததாக ஆக்க வேண்டும் என விரும்புகிறார்கள். அதனால் தான் அறிவியலுக்கு அப்பாற்பட்ட வழியில் முயல்கிறார்கள். உங்களின் விளக்கங்களையும் நான் இந்த வகையில் தான் வகைப்படுத்துகிறேன். இது உங்கள் தரப்பை புரிந்து கொள்ளாத, அல்லது புரிந்து கொள்ள மறுக்கின்ற என்னுடைய நிலை அல்ல. மாறாக, நன்றாக புரிந்து கொண்டிருப்பதால் வந்தடைந்திருக்கும் என்னுடைய நிலை.

அனைத்தையும் அறிவியலின் துணை கொண்டே பார்ப்பவன் எனும் அடிப்படையில் தான் கடவுள் எனும் கருதுகோளையும் அறிவியலின் அடிப்படையில் பார்க்கிறேன். இப்போது கடவுள் என்பதற்கு நீங்கள் கூறும் விளக்கத்துக்கு வருவோம்

 \\\இருப்பது(That which is) தான் கடவுள். இருப்பது அனைத்துமே கடவுள். நம்முடைய ஐம்புலன்களால் அறிந்துகொள்ளக்கூடியவை மட்டுமல்லாமல் நம் புலன்களுக்கு அப்பாற்பட்ட நிலையிலும் எது எல்லாம் இருக்கிறதோ அவை அனைத்துமே கடவுள்தான். அதாவது பொருள் நிலையில் மட்டுமல்லாமல் பொருள் நிலைக்கு அப்பாற்பட்ட நிலையிலும் எது இருக்கிறதோ அது கடவுளாக இருக்கிறது. கடவுளுக்கு வெளியே என்று ஒரு குறிப்பு புள்ளி இல்லாததால் எது இருந்தாலும் அது கடவுளுக்கு உள்ளேயே இருக்கிறது; கடவுளின் ஒரு அங்கமாக இருக்கிறது. நம்முடைய பிரபஞ்சம் மட்டுமல்லாமல் மற்ற பல பிரபஞ்சங்களும் கடவுளுக்கு உள்ளே, கடவுளின் அங்கமாக, கடவுளாக இருக்கின்றன. ஆகவே கடவுள் இருப்பது உண்மையா என்று நீங்கள் கேட்டால், நீங்கள் இருப்பது உண்மை என்றால்; பிரபஞ்சம் இருப்பது உண்மை என்றால்; கடவுள் இருப்பதுவும் உண்மைதான் என்பதுதான் அதற்கு பதில்///

இந்த உங்களின் கடவுள் குறித்த விவரணையில் எந்த விளக்கமும் கிடைக்கவில்லை. கடவுள் என்றால் என்ன எனும் கேள்விக்கு, அனைத்துமே கடவுளுக்குள் இருப்பதால், கடவுளுக்கு வெளியே என்று எதுவுமே இல்லை என்பதால் இருக்கும் அனைத்துமே கடவுள். நீங்கள் இருப்பது உண்மையானால் கடவுள் இருப்பதும் உண்மை. இதைத்தான் குழப்பம் என்கிறேன். என்னுடைய இருப்பை யாரும் ஐயுற முடியாது. ஏனென்றால் என்னுடைய இருப்பை சோதனைக்கு உட்படுத்தி தெளிவை வந்தடைய முடியும். எனவே நான் இருக்கிறேன் என்பது மட்டுமே அல்லது பேரண்டம் இருக்கிறது என்பது மட்டுமே கடவுள் இருக்கிறது என்பதற்கு சான்றாக இருக்க முடியாது. அதற்கு அப்பாலும் சான்று தேவைப்படுகிறது. அந்த சான்று அறிவியல் சோதனைகளுக்கு உட்பட்டதாக இருக்க வேண்டும். அல்லது, இன்னின்ன காரணங்களால் அறிவியலுக்கு அப்பாற்பட்டு இருக்கும் தேவை இருக்கிறது எனும் விளக்கம் வேண்டும். இவை இல்லாத வரை கடவுள் இல்லை என்பதே முடிவு.

கடவுள் உண்மையா? என்பதற்கும், கடவுள் பற்றிய உண்மை என்பதற்கும் வித்தியாசம் இருக்கிறது. கடவுள் என்றால் என்ன என்பதற்கு ஒருபோதும் யாராலும் பதில் தர முடியாது. ஏனென்றால், அது என்னவென்றே – ஆத்திகர்கள் உடபட – யாருக்கும் தெரியாது. யாருக்கும் தெரியாது என்பதை விட அவ்வாறு தெரிந்து கொள்ள முடியாது என்பதே கடவுளின் தகுதியாக இருக்கிறது. தெரிந்து கொள்ளவே, அறிந்து கொள்ளவே முடியாத ஒன்றை சோதிக்க முடியுமா? நண்பர் விவேக் கடவுள் குறித்து என்ன கூறுகிறார்? இருப்பது தான் கடவுள். இருப்பது என்பது எது? எதுவெல்லாம் புலன்களுக்கு உட்பட்ட அல்லது புலன்களுக்கு அப்பாற்பட்ட பொருளாக இருக்கிறதோ அதுவெல்லாம் கடவுளாக இருக்கிறது. நண்பர் கூற்றுப்படி கட்வுள் என்பது தனித்த ஒன்றாக இல்லை. தனித்த ஒன்றாக இல்லை என்றான பின் எவ்வாறு அதை அறிந்தீர்கள் அல்லது உணர்ந்தீர்கள். இதற்கு நண்பர் விவேக் சில கருவிகளைக் கூறுகிறார்.

\\\தியானம்(meditation), தெய்வீக பாலுறவு(divine sex), மந்திர உச்சாடனம்(chanting mantras), மெய்யுணர்வு செயல்(act of consciousness), சூட்சும உடல் பயணம்(astral body travel),மெய்யுணர்வு குவிப்பு(projection of consciousness),வேற்று பரிமாண ஜீவன்களுடன் பேசுவது(channeling),எண்ணம் மூலமாக தகவல் பரிமாறுவது(telepathy) போன்றவையே ஆன்மீக கருவிகள்///

இந்தக் கருவிகளைக் கொண்டு எப்படி கடவுளை உணர்ந்தீர்கள் என்று கேட்டால் நண்பர் விவேக் கூறும் பதிலில் கற்பனை மட்டுமே இருக்கும். எவ்வாறென்றால், அறிவியல் கருவிகள் கொண்டு ஒன்றை சோதிக்கிறோம் என்றால் சோதனையில் ஈடுபடும் யாரும் – அதாவது அந்தக் கருவிகளை ஏற்றுக் கொள்பவரும் ஏற்றுக் கொள்ளாதவரும் – வந்தடையும் முடிவு ஒரே மாதிரியானதாக இருக்கும். ஏனென்றால் அறிவியல் கருவிகள் புற உலகில் யதார்த்தமாக இருக்கும் பொருளை ஆய்வு செய்து அதன் இருப்பை உணர்த்துகிறது. எனவே சோதனை செய்பவனின் அக விருப்பம் எவ்வாறு இருந்தாலும் விடை வந்து விடும். ஆனால் நண்பர் விவேக் கூறும் கருவிகளைக் கொண்டு கடவுளை அளக்க அல்லது சோதிக்க அல்லது உணர வேண்டுமென்றால் அங்கு அக விருப்பம் இன்றியமையாதது. அகவிருப்பம் இல்லாத யாருக்கும் மேற்கண்ட கருவிகள் கொண்டு சோதிக்கும் போது எந்த விடையும் கிடைக்காது. என்றால் அந்தக் கருவிகள் சோதிப்பது எதை அகநிலை விருப்பத்தையா? புறநிலை யதார்த்தத்தையா? கடவுள் இருக்கிறதா? எனும் கேள்வி புறநிலை யதார்த்தத்தையே கோருகிறது. இதற்கு ஆன்மீகர்கள் கூறும் பதில், கடவுள் புறநிலை யதார்ததமாகத் தான் இருக்கிறது. ஆனால் அந்த புறநிலை யதார்த்தத்தை அறிய நடப்பு அறிவியல் கருவிகள் உதவாது என்பது தான். இதற்கு பகரமாக அவர்கள் முன்வைக்கும் கருவிகளோ அகநிலை விருப்பத்தை சோதிக்கின்றன. இதில் எங்கு பிழை இருக்கிறது என்பது புறிகிறதா? ஆகவே கடவுள் இருக்கிறது என்பது கற்பனை தான்.

உள்ளுணர்வு, தன்னையறிதல் போன்றவை எல்லாம் ஆன்மீகவாதிகள் அதிகம் பயன்படுத்தும் சொற்களாக இருக்கின்றன. இவை போன்ற சொற்களின் மீதான தெளிவின்மை என்பது கடவுள் குறித்த மயக்கத்தை பாமர மக்களுக்கு ஏற்படுத்துகிறது. தன்னையறிதல் என்பதை எடுத்துக் கொள்வோம். ஆன்மீகவாதிகள் இச் சொல்லுக்கு அளிக்கும் விளக்கம் என்ன? தான் எனும் செருக்கு கொள்ளாதே, இந்த பேரண்டத்தைப் பார், அதில் நுணுக்கமாக இருக்கும் ஒழுங்கைப் பார், மீச்சிறிய அளவில் இருக்கும் பொருட்களுக்குள்ளும் பேரண்டம் போன்ற செயல்கள் கட்டமைக்கப்பட்டிருப்பதைப் பார்.இவைகளோடெல்லாம் ஒப்பிட்டு உன்னை உணர்ந்து கொள்வது தான், அதாவது உன்னை நீ மிகை மதிப்பு கொண்டிராமல் அனைத்தையும் இயக்கும் ஒரு முழுமையின் முன் உன்னை தாழ்த்திக் கொள். இவ்வாறு உணர்வது தான் தன்னையறிவது என்பது ஆன்மீகவாதிகளின் விளக்கம். நாத்திகவாதிகளின் விளக்கமோ இதற்கு நேர் எதிராக இருக்கிறது.  பேரண்டம் என்றாலும், மீச்சிறிய பொருள் என்றாலும் அதன் செயல்படும் விதிகள் மனிதனால் கண்டறியப்பட்டிருக்கின்றன. மனிதனின் அறிவெல்லையை தாண்டியதாக இங்கு எதுவும் இல்லை. இயற்கையுடனான பொருதுதலில் மனிதனுக்கு ஏற்படும் காலதாமதங்களை புரியாத ஒன்றுடன் குழப்பிக் கொள்ளுதலிலிருந்து விடுதலை அடைந்து மனிதன் தன் வீச்சை உணர்ந்து கொள்வதே தன்னையறிவது என்கிறார்கள் நாத்திகவாதிகள். தன்னையறிதல் என்பதன் பொருள் இவை தானா?

மனிதன் ஒரு சமூக விலங்கு. தொடக்க காலத்தில் மனிதனின் அறிவும், விலங்கினங்களின் அறிவும் பெரிய அளவில் வேறுபாடில்லாமல் தான் இருந்திருக்க முடியும். தெளிவாகச் சொன்னால் விலங்குகளிடமிருந்தே பல அறிதல்களை மனிதன் பெற்றிருக்கிறான். தொடர்ச்சியான உழைப்பின் பயன் மனிதனை பரிணாம ஏணியில் முதன்மையானவாக இருத்தியது. இன்று மனிதன் அடைந்திருக்கும் முன்னேற்றங்கள் அனைத்தும் சமூகக் கூட்டுழைப்பின் மூலம் பெற்றவைகளே. தனிப்பட்ட ஒரு மனிதன் பெற்றிருக்கும் அறிவு என்பது சமூகக் கூட்டுழைப்பின் பலனாய் பெற்ற மரபு சார்ந்ததாகவும், தனிப்பட்ட சமூகச் சூழலைச் சார்ந்ததாகவும் இருக்கிறது. மனிதன் தான் செய்யும் அனைத்து செயல்களையும் தான் பெற்ற அறிவின் எதிர்வினையாகவே செய்கிறான். இப்படி மனிதன் செயல்படும் எதிர்வினைகளாலேயே அவன் மதிப்பிடப்படுகிறான். இப்போது குறிப்பிட்ட ஒரு மனிதன் குறிப்பிட்ட ஒரு சூழலில் என்ன மாதிரியான எதிர்வினைகளை ஆற்றுவான் என தெரிந்து கொள்வது இன்றியமையாததாகிறது. பெரும்பாலான மக்கள் இதை இவ்விதமாக ஆய்வு செய்து புரிந்து கொள்வதில்லை.  மேலெழுந்தவாரியாக அந்தந்த நேரத்து உந்துதல்கள் மூலமே செயல்படுவதாக புரிந்து கொள்கிறார்கள். ஆனால் ஒருபோதும் மனிதனின் செயல்கள் அவனது அறிதல்கள், சமூகப் பார்வை, சிந்தனை முறைகளுக்கு அப்பாற்பட்டு செய்யப்படுவதே இல்லை. இதை அறிவது தான் தன்னையறிதல் என்பது. அதாவது குறிப்பிட்ட ஒரு சூழலில் தான் எப்படி நடந்து கொள்வேன் என கற்பனையாக முன்கூட்டியே சிந்திப்பதற்கும், மெய்யாக அந்த சூழலில் எப்படி நடந்து கொள்கிறான் என்பதற்குமான இடைவெளி தான் தன்னையறிதல் என்பதன் அளவுகோல்.

இதைப் போல் தான் உள்ளுணர்வு என்பதும். மனிதனின் மூளைக்குள் புறத் தூண்டுதல் இல்லாமல் உதிப்பு என்று எதுவும் தோன்ற முடியாது.  சமூகத்தில் மனிதன் அறிந்தவற்றின் விளைவாகவே தேவை கருதி சிந்தனை தோன்றுகிறது. இந்த சிந்தனைகளின் ஒழுங்கற்ற வடிவமே உள்ளுணர்வு.  எப்போதெல்லாம் உள்ளுணர்வு தோன்றுகிறதோ அப்போதெல்லாம் அதை எழுதி வைத்துக் கொண்டு தொகுத்துப் பார்த்தால் நம்முடைய சிந்தனைக்கும், நாம் அறிந்தவற்றுக்கும் எவ்வளவு நெருக்கமானதாக உள்ளுணர்வு இருந்திருக்கிறது என்பதை அறியலாம்.  இவ்வாறு தொகுத்துப் பார்க்காதவர்கள் அல்லது தொகுத்துப் பார்க்க விருப்பமில்லாதவர்கள் தான் தன்னுடைய அறிதலுக்கும் சமூகத்துக்கும் தொடர்பற்ற ஏதோ ஓர் ஆற்றல் தன்னுள் இந்த உள்ளுணர்வை ஏற்படுத்தியது என்று கற்பனை செய்து கொள்கிறார்கள்.

இது போன்ற கற்பனைகளின் விரிவாக்கமாக, தங்களுடைய நிலப்பாட்டிற்கான கவசமாக ஆத்திகர்கள் பயன்படுத்தும் இன்னொரு இன்றியமையாததாக இருப்பது தான் அறிவியல் குறைபாடு உடையது எனும் கருத்து. அதாவது அறிவியல் மாறிக் கொண்டே இருக்கக் கூடியது. அது நிலையான ஒன்றல்ல. எனவே அதை அடிப்படையாக கொள்ள முடியாது. மீண்டும் மீண்டும் ஒன்றை தெளிவுபடுத்த வேண்டியதிருக்கிறது. அறிவியல் நிலையானதல்ல என கருத்து கொண்டிருக்கும் அனைவரும் தம் அன்றாட வாழ்வில் குறைபாடுகளுடையதாக அவர்கள் கருதும் அறிவியலைத்தான் பயன்படுத்திக் கொண்டிருக்கிறார்கள். கடவுள் எனும் ஒன்றில் மட்டும் தான் அவர்களுக்கு அறிவியல் குறைபாடு உடையதாக இருக்கிறது.

முதலில், மாறிக் கொண்டே இருக்கும் அனைத்தும் தவறானவை, மாறாமல் நிலையாக இருப்பது தான் சரியானது எனும் கருத்தை எடுத்துக் கொள்வோம். எந்த அடிப்படையிலிருந்து இந்தக் கருத்து உருவாகியிருக்கிறது?  இது கருத்துமுதல்வாதத்தின் ஒரு கூறு. விரிவாகச் சொன்னால், ஒன்றை மீளாய்வு செய்யும் போது அது சரியானதா? தவறானதா? எனும் தளத்தில் நின்று ஆய்வு செய்யாமல் அது சாதகமானதா? பாதகமானதா? எனும் தளத்தில் இருந்து ஆராயும் நிலை கொண்டது. எல்லோரும் மாற்றத்தை விரும்புகிறார்கள், மாற்றத்தை ஏற்றுக் கொள்கிறார்கள். தேங்கி நிற்பதை யாரும் விரும்புவதில்லை. ஆனால், அந்த மாற்றம் தங்களுக்கு சாதகமானதாக இருக்க வேண்டும். பாதகமான மாற்றங்களை ஏற்க மறுக்கிறார்கள் ஏனெனால் அது நிலையானதாக இல்லாமல் இருக்கிறது. இது ஒரு நச்சுச் சுழல். இப்படி முடிவு செய்யும் அனைவரும் தங்களை மட்டுமே முன்னிலைப் படுத்துகிறார்கள். புறநிலை யதார்த்தம் தங்களுடைய விருப்பங்களுக்கு முரண்பாடாக இருக்கும் போது தோற்றுப் போகிறார்கள்.

மாறாக  ஒன்றை மீளாய்வு செய்யும் போது  சரியா தவறா என்று ஆராயும் போது எந்த அடிப்படையிலிருந்து சரி தவறை முடிவு செய்வது எனும் கேள்வி எழுகிறது. தன்னுடைய  நலனை அடிப்படையாக கொண்டால் அது சாதகமா பாதகமா எனும் எல்லையில் சென்று நிற்கும். எனவே, சரியா தவறா என்பதை சமூகத்தின் அடிப்படையிலில் இருந்து எடுக்க வேண்டிய தேவை ஏற்படுகிறது. சமூகத்திற்கு சரியாக இருப்பதை ஏற்றுக் கொள்வோம் அது தனக்கு பாதகமாக இருந்த போதிலும்; சமூகத்துக்கு தவாறாக இருப்பதை ஏற்க மறுப்போம் அது தனக்கு சாதகமானதாக இருந்த போதிலும் எனும் நிலை ஏற்படுகிறது. இப்படியான நிலைப்பாடு வந்து விட்டால் அது குறிப்பிட்ட ஒருவனை மட்டுமல்லாது ஒட்டு மொத்த சமூகத்தையும் சரியான வழியில் கொண்டு வந்து சேர்க்கிறது.  எனவே, ஒன்று மாறாமல் இருக்கிறதா? நிலையாக இருக்கிறதா? என்பது தெளிவை அடைய உதவாது. மாறினாலும் நிலையாக இருந்தாலும் அது சமூகத்துக்கு சரியாக இருக்கிறதா தவறாக இருக்கிறதா என்று பார்ப்பதே தெளிவைத் தரும், பொருத்தமானதாக இருக்கும்.

இப்போது அறிவியலுக்கு திரும்புவோம். அறிவியல் மாறிக் கொண்டிருக்கிறது என்பது உண்மை தான். இப்படி மாறுகிறது என்பதாலேயே அதை ஏற்றுக் கொள்ள இயலாது எனக் கூற முடியுமா? ஏன் மாறுகிறது என்று ஆராய வேண்டாமா? அறிவியல் என்பது என்ன என்பதை ஏற்கனவே பார்த்திருக்கிறோம். இயற்கையை எதிர்கொண்டு இயற்கையோடு மோதி மனிதன் புதிய அனுபவங்களைக் கற்றுக் கொள்கிறான். அவன் கற்றுக் கொண்டதை தொகுத்து வைக்கிறான். தேவைப்படும்போது தொகுப்பிலிருந்து எடுத்தாண்டு மேலும் அதனை செழுமைப் படுத்திக் கொள்கிறான். சுருக்கமாக இது தான் அறிவியல். இப்படி பெறப்படும் அறிவியல் முடிவுகள் மாற்றமடைகின்றன என்றால் அதற்கு இரண்டு காரணங்கள் இருக்கின்றன.

முதலாவதாக, இந்தப் பேரண்டத்தில் இருக்கும் அனைத்து பொருட்களும் மாறிக் கொண்டே இருக்கின்றன. மாற்றமடையாமல் எதுவுமே நிலையாக இல்லை.  இப்படி மாறிக் கொண்டே இருக்கும் இயற்கையை குறித்த தெளிவும் மாறிக் கொண்டே தானே இருக்க முடியும், இருக்க வேண்டும். மாறாமல் இருந்தால் அது தவறாகி விடும்.

இரண்டாவதாக, அறிவியல் என்பது புனிதப்படுத்தப்பட்ட ஒன்றல்ல. அது நடைமுறையில் பயன்படுத்துவதற்கானது. நடைமுறையில் பயன்படுத்தும் போது அது பயன்படுத்தப்படும் நோக்கத்தை நிறைவேற்றாவிட்டால் அதை மாற்றத்துக்கு உட்படுத்தி தான் ஆக வேண்டும். அதற்குப் பெயர் தான் வளர்ச்சி. அறிவியல் வளர்ச்சியடைய வேண்டுமா? தேங்கி நிற்க வேண்டுமா?

இந்த இடத்தில் இன்னொரு ஐயம் ஏற்படலாம். அதை குறிப்பான எடுத்துக்காட்டின் மூலம் பார்ப்போம். பூமி தட்டையானது என்பது தொடக்க கால அறிவியல். பின்பு அது மாறி, உருண்டை என்றாகியது. பின்னர் மீண்டும் துருவப்பகுதிகளில் தட்டையான ஒருவித கோள வடிவம் என்றாகியது. இதில் தொடக்கத்தில் மனிதன் பூமி தட்டை என்று எண்ணிக் கொண்டிருந்த போதும், அது இப்போதிருந்த வடிவத்தில் தானே இருந்தது. அப்படி என்றால் அறிவியல் அந்த இடத்தில் தவறான நிலைப்பாட்டைத் தானே கொண்டிருந்திருக்கிறது. இது எப்படி சரியாக இருக்க முடியும் என்று தோன்றலாம். ஆனால், அது தேங்கி நிற்கவில்லை சரியானதை நோக்கி மாறியது என்பது குறிப்பிடத்தக்கது. அறிவியலின் எல்லை என்பது மனிதனின் அறிதல் உயரத்தைக் கொண்டே தீர்மானிக்கப்படுகிறது. அறிவியல் முடிவுகள் என்பவை  நடைமுறையில் எப்போதும் சோதிக்கப்பட்டுக் கொண்டே இருக்கின்றன. அந்த சோதனையில் முடிவுகள் தவறானவையாக இருக்கும் போது மாற்றம் தேவை என்பது உணரப்படுகிறது. பரிசோதனைகள் மூலம் முடிவு மாற்றப்படுகிறது. அறிவியல் முடிவுகள் ஒருபோதும் தவறானதின் மீது நிலைத்திருக்காது.

இந்த மாற்றங்களைத் தான் ஆன்மீகவாதிகள் அறிவியலின் மீதான தாக்குதலுக்கு பயன்படுத்துகிறார்கள். அதாவது, அறிவியல் தவறின் மீது நிலைத்திருக்கவில்லை, சரியானதை நோக்கி மாறிக் கொண்டே இருக்கிறது. நிலையானதாக இல்லாமல் மாறிக் கொண்டே இருப்பதனால் அது தவறானது என்கிறார்கள். இதற்கு மாற்றமாக ஆன்மீகவாதிகள் முன்வைக்கும் வேதப் புனிதங்கள் மீது எந்த வித ஆய்வுகளையும் நடத்த அவர்கள் ஆயத்தமாக இருப்பதில்லை. ஆய்வு நடத்த முன்வருவோரையும் புனிதங்களுக்கு களங்கம் என்ற பேரில் தாக்குதல் நடத்தி ஆய்வுகளை முடக்குகிறார்கள். இந்த இரண்டு விதங்களில் எதை சரியானதாக கைக் கொள்ள முடியும். இது சிந்திப்போரின் கவனத்திற்கு.

ஆக, கூட்டுழைப்பு, சமூகம், இயற்கையின் மீதான அறிதல்கள் ஆகியவைகளைக் கொண்டே மனிதன் உருவாகியிருக்கிறான்.  மனிதன் இன்றுவரை கண்டிருக்கும் அத்தனை வளர்ச்சிகளையும் இவைகளைக் கொண்டு தான் சாதித்திருக்கிறான். இவைகளைக் கொண்டு உருவான மனிதன் தன்னுடைய சிந்தனை முறைகளை இவைகளுக்கு உட்பட்டு அமைத்துக் கொள்வதே பொருத்தமானதாகவும், இனி தேவைப்படும் வளர்ச்சிகளுக்கு உவப்பானதாகவும் இருக்கும். இவைகளுக்கு மாற்றமான சிந்தனை முறை என்பது மனித இனத்தை தோல்வியிலேயே கொண்டு போய்ச் சேர்க்கும். இந்த அடிப்படையிலிருந்து தான் மார்க்சியர்கள் தங்கள் சிந்தனைகளைச் செய்கிறார்கள். இந்த அடிப்படைகளிலிருந்து தான் கடவுள் என்பது மனிதனின் வளர்ச்சிக்குத் தேவையான சிந்தனைகளைத் தூண்டாமல் முடக்கும் சிந்தனைகளைத் தூண்டுகிறது எனும் முடிவுக்கு வருகிறார்கள். இந்த அடிப்படையில் இருந்து தான் ஆத்திகர்களுடன் பொருதுகிறார்கள்.

இதுவரை பார்த்ததெல்லாம் ஆத்திகர்களின் நம்பிக்கைகளான கடவுள், மதம், சொர்க்கம் நரகம், வழிபாடுகள், வழிகாட்டுதல்கள் எனும் அடிப்படையில். ஆனால் நண்பர் விவேக் தான் வேறொரு தளத்தில் நிற்பதாக தோற்றம் காட்ட விரும்புகிறார். அதாவது வணக்க வழிபாடுகள், தண்டனை, வெகுமதி போன்றவைகளுக்கு அப்பாற்பட்டு மனிதனின் தினப்படி வாழ்வில் குறுக்கிடாமல் ஒதுங்கியிருக்கும் கடவுள் குறித்து பேசுவதாக முகம் காட்டுகிறார்.  அடுத்த பகுதியில் விரிவாக பார்க்கலாம்.